edebiyat öğretmenimin cenazesine gittim. bilmiyorum sözlük ilk kez ölümü hissettim ne kadar acı vereceğini arkamda bıraktıklarıma. onu geçtim her gün gördüğüm adam bugün içmedi sigarasını aynı yerde, gel biraz sohbet edelim ama sen çok çekingensin demedi yalnız öldü be kimsesi yoktu bugün dedim keşke çekingen bi insan olmasaydım keşke biraz daha sohbet edip insan olmayı herkese saygı duymayı öğrenseydim ondan sözlük. ben o adamı dedem gibi görüyomuşum ya çıkıp gelcek şaka yaptım diyecek diye bekledim ama gelmedi. her şeyden önce insana insanlığa önem verir saygı duyardı kendisi. allah rahmet eylesin