Barış Özcan gibi düzenli insanlar hep ilgimi çekmiştir.Bunların aynı zamanda çelik gibi iradeleri vardır.Mükkemmeliyetçidirler.Bundan bir önceki cümledeki fazla olan "k" harfine takılırlar mesela.
Mesela bizim Kadir vardı lisede o da böyleydi.
Hiç sekmeyen bir programı vardı herifin.ilk teneffüs yüzünü yıkar.2. teneffüs kitap okur.Haftada bir pazar akşamları sakal tıraşı olurdu.Her pazar aynı saatte.
Ne olursa olsun programın dışına çıkmazdı.
Muhabbeti bile farklıydı lan.Onunla muhabbet ederken kendimi iş görüşmesindeymiş gibi hissederdim.
Bazen normal insanlar da olur öyle.Birden Barış Özcan olurlar.Çok ani çok radikal ve çok yararlı kararlar alırlar.Tekrar kendileri olduklarında bunları hiçbir zaman uygulamazlar.
Barış Özcan gibi Kadir gibi insanlara biraz imreniyorum ama şunu merak ediyorum.
Acaba plancı, kuralcı, disiplinli insanlar hayattan; anı yaşayan insanlar kadar zevk alıyorlar mıdır?