bakın bu benim. ciddi anlamda benim. kabulleniyorum.
öyle her sabah kalkıp makyaj yapmam. saçıma başıma abidik gubidik şekiller vermem. ay çok çirkinim - ay çok güzelim triplerine girmem.
güzellik göreceli bir kavram sen bana güzel değilsin diyemezsin diye kimseyle tartışmam. uğraşmak istemiyorum çünkü.
biri bana güzel değilsin dediğinde biliyorum deyip güler geçer karşımdakini afallatırım (her seferinde işe yarıyor ;))
makyaj yapınca güzelleşmiyorsun diyen bir sürü arkadaşım var çevremde. ben bunu güzelleşmek için değil kendimi iyi hissetmek için yapıyorum zaten. bu da benim için bir terapi yöntemi belki hödük sana ne? diyemiyorum tabi ama düşüncem böyle...
elimden geldiğince bakımlı olmaya çalışırım ama kimseye kendimi beğendirme çabasına girmem.
çünkü beni sevecek insanın benim güzelliğime (çirkinliğime?) değil de içimdeki asıl ben'e aşık olmasını, onu sevmesini isterim.
bilmiyorum içimdeki asıl benliğimin de sevilecek pek bi tarafı yok ama insan bekliyor işte.