arkadaşın ölmesi

garip, garip, çok garip. yarım saat önce haberini aldım. daha geçen aya kadar denk geldikçe birlikte yemek yediğim, en olmaz zamanlarda dertleştiğim, kahve/çay-sigara kaçamaklarında sohbet ettiğim, yardımlaşmak icap edince birlikte ödev yaptığım, zaman zaman da oyun oynadığım yurt arkadaşım bu sabah vefat etmiş. babası da biz arkadaşlarına mesaj ulaştırmış; oğlumun birisinden alacağı varsa helal olsun. ama borçlu olduğu varsa da lütfen bana ulaşsın, ödemek istiyorum diye. hakkımızı da helal etmemizi istemiş. şu an, o gencecik adamdan dinlediğim hayallerin artık gerçekleşmeyecek olduğunu bilmek mi içimi kemiriyor, yoksa babasının yaşadığı evlat acısına şahit olmak mı kanıma basınç yapıyor emin değilim. yurttan ayrıldığım o son gün, onunla vedalaşamamış olmak hatrımdan çıkmıyor. onu bir daha göremeyecek olduğumu bilmek de cellat soğukkanlılığıyla aklımı boğazlıyor. şu an başka bir şey düşünmeyi bilmiyorum. sana dair içimde birikmiş, dokunsan ortalığa saçılacak ama bunları açığa çıkartmaya kıyamadığım çok şeyim var. sen de bilirsin ki; susmak, en yoğun lisandır. anlayana.. sadece şunu bilmeni istiyorum; bunca zamandır ilk defa üzdün beni. başta bu ve bunun gibi daha onlarca sana özgü unsurdan dolayı seni asla unutmayacağım. hakkım varsa helal, mekanın da cennet olsun. hoşçakal arkadaşım..