yalnızlık denen sıvı boku son damlasına kadar yaşamış biri olarak; sinemaya tek başına gitmeye başladığın zaman, sigara içerken yanında kanka çakmağım sendemi diyeceğin biri olmadığı zaman, telefonunu sadece saate bakmak için kullandığın zaman, dışarı sadece ekmek almak için çıkmaya başladığında, hastaneye bile tek başına gittiğinde, bişey alırken kanka ben bunu çok beğendim sence olmuşmu yakışmışmı diye sorup danışıcağın biri bulamadığında, başına iyi veya kötü bir olay geldiğinde arayıp anlatıcak kimse bulamadığında, kendini oyuncak bi ayı alıp geceleri ona sarılıp uyurken, gündüzleri onunla konuşurken bulduğunda, artık çekirdek çitlerken bütün evlilik programlarını tek başına izlemeye başladığını farkettiğinde ve durduk yere ağlamaya başladığında ne kadar yalnız olduğunu farkediyosun.