ben en son ağladığımda mevsim yazdı. ve annem kete yapıp göndermişti. gündüz sevgilimle tartışmış, ona haksız davrandığımı anlamıştım.
benim mahkemem vicdanımdır çoğu zaman. hatta her zaman. o yüzden çok üzülmüştüm onun yaptığı meslekten ötürü "artık dayanamıyorum, çok yoruldum" deyip ağlamasına.
o gün, içimde bir bıçak dolandı hep. böyle tam kalbime saplanmış şekilde döndü de döndü içimde.
normalde sürekli bir şeyler yiyen bir insan olarak hiçbir şey yiyemedim o gün. bir elimde anamın yaptığı ketelerin olduğu çanta, diğer elimde ise sevgilimin eli. gittik sinemaya.
kelebeğin rüyası filmini izledik. ve akşam serinliğinde eve döndük. eve gelir gelmez o filmde anlatılan o iki güzel şairle ilgili araştırmalar yaptım.
(bkz: muzaffer tayyip uslu)
(bkz: rüştü onur)
bir yandan onların şiirlerini sevgilime okurken diğer yandan da ölümü düşlüyordum. zamansız ölümü.
o ara nasıl olduysa hüngür hüngür ağlamaya başladım. arkadan boynuma sarıldı sevgilim. yatağın ucuna oturmuş, laptoptan şiir okuyordum ona. boynumda sevgilimin elleri, nefesi yüzümde, önümde şu dizeler;
"kapalı duran penceremden
odama giren sabah güneşi
günaydın diyor
sandalyenin sırtında ceketim
dün gece olup bitenleri unutmuş
uzun etme diyor işte
ve bir mırıltı
kulağımın dibinde
ben başlıyan günüm
aydınlığı getirdim sana
insanoğlu
hadi kalksana
peşinden lafa karışıyor pencere
günaydın muzaffer bey
sokaklar seni bekliyor
-sokaklar seni bekliyormuş-
günaydın."
o gece o kadar çok ağladım ki ben, kalbimi kusacak oldum. ölüme ağladım o gece. boynumdaki o ellerin sahibinden ayrı kalma, onun veya benim ölmemiz durumunda diğerimizin nasıl eksik kalacağı düşüncesi yok edecekti beni.
zira en aşağı 10 yıldır ölümü düşünmediğim tek bir gün yok. böyle zihnimde canlandırmaya çalışıp iyi-kötü muhasebesini yapmadığım tek bir an yok.
ben son ağladığımda ölüme ağladım. hem de ne ağlamak. adaletsiz geldi ölüm. kabul edemedim. sindiremedim. hala da sindirmiş sayılmam aslında.
o kadar çok hayalin-planın ortasında yine bir yerlerden fırlayıp geliyor ölüm. ve her şeyi alaşağı ediyor.
ölüm, ağlanılacak en büyük şey benim gözümde. geriye kalan her şey için mastercard.