kafayı yemek

cumartesi gününden beri şehir dışında misafirlikteydim. zaten gece geç geldik, yorgunum falan. zoraki bir şekilde oturdum masaya hani hiç olmazsa bir konu bitireyim, çok zaman kaybettim zaten düşüncesiyle. allam bana bir şeyler oldu. zihnimde bütün sülalenin ismi, sesi, dedikoduları yankılanıyor. ama o biçim he.. "nörotransmitter madde..nurten teyze oğluna kız bulmuş.. yok yok unut onu papatya.. sinaps sayısı arttıkça iletim hızı azal... ama o son çeyreği takmayacaktılar.." ay bir de dedikoduyu yapanın kendi sesinden dinliyorum. i̇zlediğin dizinin tekrarını izlemek gibi ya ama ben çıldıracağım! demin kalktım dersten ama hala zihnimde sesler dönüyor allam inşallah bu tekrara da günah yazılmıyodur. dedikoduyu sevsem yine bi nebze, tekrar olur diye sevinirdim ama ben "lan daha modern fizik formülleri var onlara yer kalmadı" diyerek ağlıyorum şu an..