ayrılık çeşmesinden marmaray'a bindim az önce, ellerinde bavullarla doğulu bi kız bindi ardımdan. uzak doğuluydu gözleri falan çekik. metroya bindikten sonra geldi bana bir şey söylemeye çalıştı. daha doğrusu telefonundan marmaray duraklarını gösteriyor bana. ama ne dediğini anlayamıyorum sadece right dedi ikide bir. yenikapı'da beraber indik sonra baktım çarşaflı kızlara falan soruyor. yanına gidip düzgünce konuşup nereye gitmek istediğini sormak istedim zamanım da vardı yardım edecek ama çekingenlik işte... çok kafama takıldı ona yardım edememiş olmak. keşke etmeye çalışsaydım. moralim bozuldu yine durduk yere.