baba

babamla ilgili bir şeyler var ben de.içimden çıkaramadığım hatırlayınca sadece donakaldığım bir of bile çekemediğim içimden atamadığım bir şeyler.anlatmıyorum kimseye,anlatamıyorum,anlatmakta istemem zaten anlatsam da anlamazlar.ya nasıl denir nasıl anlatılır bilmiyorum zoruma gidiyor mesela şu an annemle değilde başka bir kadınla aynı evde olması o kadının çocuklarıyla gülmesi o kadından çocuk yapmayı düşünmesi çok zoruma gidiyor.babam bizden gittiğinde annem 32 kardeşim 3 ben ise 8 yaşındaydım hepimiz bir şeylerin baharındaydık hepimiz temizdik hiç bir sorun yoktu ama gitti işte,11 yıldır aynı cümlelerle boşanma nedenlerini açıklıyor bana neymiş anlaşamamışlar ben de salak değilim hatırlıyorum annemi dövdüğü için gece karakolda kaldığını,hatırlıyorum annemin babamdan korktuğu için yan komşuya kaçtığını,hayal meyal de olsa ağlayarak yatak odasının kapısının önüne çekmeceyi çekip anne artık boşanın yalvarırım diye bağırdığımı çocuktum ama salak değildim sebepsiz yere bağırırdı.mesela neden eski peyniri bitirmeden yeni peyniri açmış annem bu bir dayak sebebiydi,neden o parfümünü ararken öylece uzanıyormuş bu annemin kafasına fincan atma sebebiydi,neden o işe gittikten sonra değilde o evdeyken süpürge açıyormuş bu annemin üzerine yürümesinin sebebiydi yürümeyle kalmasının nedeni de önüne geçip anneme bir şey yapamazsın git evden dememdi çocuktum ama bunları diyebiliyordum artık.böyleydi babam benim.baba diyorum ama içi mutlu anılarla dolu bir kelime değil.allah a şükretme sebebim o ayrı iyi ki ayrılmışlar iyi ki böyle bir adam babam olmuş yoksa şu an ki ben ben olmazdım.iyi ki kardeşimin baba benim yüzümden söz bir daha aranızda yatmıycam diye ağlamalarına rağmen gitmiş o gün.babam defalarca gitti benden yalvarmalarımızı hiç bir zaman umursamadan gitti defalarca bizden yurt dışına gitmek için sınava girdi kazandı gitmesen olmuyor mu dedim ''beni unutun ben sizin babanız değilim artık'' dedi doğum günümdü o gün 11 yaşıma girecektim hediye getirdi diye gitmiştim yanına oysaki eve geldim kimseye anlatamadım ağladım sadece yastığa gömülüp ağladım.4 sene kaldı orda 2 senesinde görüşmeyi reddettim sonra kalp krizi geçirmiş haberim oldu o vesileyle konuştuk barıştık.geldi türkiyeye tayinini başka şehire istemiş yine bizden uzaklara gidiyordu gitme dedim ağladım nolur bu sefer gitme dedim gitmem lazım dedi gitti.yoktu benim babam okul çıkışlarımda,doğum günlerimde,23 nisanlarımda beni izleyen bir baba yoktu bayramlığımı bütün hayatım boyunca 2 kere beraber almışızdır doğum günlerimde hiç kızıma ne alayım diye düşünen babam olmadı benim gönderir 50-100 ben senin ne seveciğini bilmem kendin beğenirsin derdi.yoktu babam benim için.hep uzaktaydı.aradı bir gün evlenicem dedi hayırlı olsun dedim çok zoruma gitti ama ne denir ki? sonra geldi ben onun yaşadığı ülkeye taşınıcam dedi artık gitme demedim,diyemedim.desem de ne fayda zaten? gitti yine gitti 3 gün önce kesin olarak oraya taşındı.naptın yerleşebildin mi dedim burda her şey tamdı bir ben eksiktim dedi.burda da bizim yanımızda da eksiktin baba 11 yıldır dolmadı yerin yemin ederim diyemedim gülücük gönderdim yemin ediyorum zorlanıyorum atamıyorum içimden atmakta istemiyorum gerçi ama yinede üzülüyorum sözlük unutamıyorum yaşadıklarımızı.babam yine gitti benden,kardeşimden bu sefer demedim gitme diye işe yaramayacığını biliyorum çünkü sözlük.