siz daha çocukken vefat ettiyse ayrı bir üzücüdür.
boşanma sebebiyle yokluk oluşmuşsa ayrı,hayırsız ise daha da üzücü hadisedir.
öldürmez ama güçlendirir.
anne ve babalı olarak "sokakta büyüyen"birisi olarak söylüyorum bunları.
kavga ederken arkanda kimse yoktur sadece sen varsındır orada.
yaptığın hatalarla öğrenirsin hayatı.
doğruyu yanlışı hatalar zinciriyle keşfedersin.
özenip eline jileti,usturayı almazsın banyoda.
öfkeyle kinle büyürsün.
önce kendine sonra çevrene ve çevrendekilere zarar vererek hayatın testlerinden geçersin.
yanlışlar yaparsın ders alabilirsen ne mutlu sana.
kimseye hesap vermeden büyüyüp,yeterince kendini zor durumlardan az kayıplarla kurtarabilirsen karakterli bir birey olabilirsin.
ama bayramlar geçerken için burkulur çocuk olsan da.
arkadaşlarının yanında babasını görürsün aynı his uyanır.
öfkelisindir ama keşke olsaydı dersin.
eğer annenle yaşıyor isen hayat omuzlarına bir yük daha ekler.
hem çocuk,hem koca,hem babalık yapmak zorunda kalırsın ailene.
oyunlar oynayamazsın hem okuyup hem çalışmak gibi görevler edinmişsindir kendine.
arada çocukluk yapasın gelir ama uzun sürmez.
hemen koşarsın evine,işine.
yaş ilerledikçe anlarsın baba olmak olgusunun ne olduğunu.
annelerimiz evet kutsal varlıklardır.
karakterimizi verenler onlardır.
ama baba caydırıcı etkendir ailede.
o hayatına yön verir.
yaşın 30-40 olsada hep kötüde olsa başımda dursaydı hayatım daha değişik olabilirdi dersin.
kimseye demogoji yapmazsın.
artık hayat çekicinin örs'ü olarak büyüdüğün için yaşanılanlar,sizin için zafer kazandığınız savaşlarınızdır.
yaralarınız vardır elbet ama sızlanmazsınız.gözünüz daha kara olur.
doğmuş olan veya olacak olan evlatlarınıza daha iyi bir babalık yapabilme donanımına sahip olursunuz.
eksisi olduğu kadar artısı da vardır.