cumali ceber

az önce filmin fragmanını izleme gafletinde bulundum ve çok mutluyum. film hakkındaki izlenimi size şöyle tarif edeyim; izlerken aklıma recep ivedik geldi ve kendi kendime "yok lan recep ivedik dana doğal karakter bu çok abartmış" dedim. olayın boyutu bende böyle cereyan etti. amına kodumun oğlunun bendeki travmasına bakar mısın? recep ivedik tiplemesine dahi olumlu baktım. i̇bne herif ne biçim sinirlendirdi. şimdi arkadaşlar sanata sanat demek için birilerinden onay alması gerekmeyebilir. sanat eseri sahibi buna sanat diyorsa eyvallah çekersiniz sanat böyle bir şey. bu tip girişimlere faşizan bir dayatmada bulunmak istemezdim (bu başlıkta sanat kelimesini kullandığım için özür diliyorum.) adam yapmıştır, heves etmiştir eyvallah. ama bu fragmanın milyonlar izlenmesi, yorumlarında yığınla olumlu görüşlerin olması ekrana kafa atma hissi uyandırdı. la oğlum sinemanın gidişatına bakar mısın ya? yemin ediyorum yorumları okurken kursağıma bir şey takıldı yutkunamadım. sinirlendim, üzüldüm ne bileyim anlamsız bir acı hissi oldu. şöyle heriflerin prim yapması, büyük ajanslarla çalışıp yüksek bütçeli filmler falan çekmesi benim çok zoruma gidiyor. bir de benim kısa film işiyle uğraşan arkadaşlarım var. ya da ne bileyim parasızlıktan harika fikirlerini çekmeyi beceremeyen binlerce insan var. aramızdan ne hitchcock'lar, ne tarantino'lar var belki de. kim bilir belki de her gün metrobüse binen jim carry'ler falan var aramızda. i̇şte bu çok üzücü. çünkü her gün dert yandığımız temel sorunlar, global ölçekte geri kalmışlıklarımız falan yetersizliklerden değil niteliksiz talep edenlerden kaynaklanıyor belki de... kocaman bir kitlenin anlamsız talepleri, bugün rahatsız olduğumuz her şeyin asıl sorumlusu. bu tipleme bir şekilde talep görmeseydi şu an ben bu entryi yazma zahmetinde bulunmayacaktım elbette. bütün mesele içinde buluduğumuz toplumun nitelikli duyarsızlığından mütevellit. maruz kaldığımız bütün sıkıntılar, bütün geri kalmışlıklar, bütün yolsuzluklar, haksızlıklar, beceriksizlikler ve yetersizliği yüceltmeler falan hep toplumsal bir akıl tutulmasının acınası bir ürünü. artık ne şahan'a ne halil'e ne de işini iyi yapmadığı halde iyi yerlerde olan bir avuç insana kızmıyorum ben. onlara böylesine bir primi veren ve bir yerlere getiren kalanalıklara kızıyorum ben artık. etrafımdaki o sığır sürüsüne küfrediyorum artık. "kafama kaş çizerek milyonlar kazanabiliyorsam eğer ne uğraşacam yıllarca emek verilmiş, üzerinde düşünülmüş, ömürden harcanmış işlere" diyebilenleri ne hakla yargılayacakmışım? onlar talebin karşılığını veren bir takım uyanık tüccarlar. ama o konumlara getiren milyonları, yığınları ne yapacağız? i̇şte bütün mesele orada. asıl sorun onlarda. asıl değiştirilecek şey orada. bir toplumun ezici çoğunluğu kötü bir şeyi kendi rızasıyla talep ediyorsa asıl suçlu talebi karşılayan olmamalı bence. bu akıl tutulmasına razı olan o duyarsız yığınlar olmalı. bu sadece sinemada ya da sanatın diğer dallarında da değil. dediğim gibi bir işe yaratıcısı sanat diyorsa konu onun açısından bitmiştir. sanat diyorsa elbette onun sanatıdır eyvallah. bunu yadırgamayıp benimseyen kalabalıklar kendimi yalnız hissettiriyor. her yerde bu böyle. i̇ktidar sahiplerine de artık daha az kızıyorum. güç be saltanatını herkesin gözünün içine soka soka kötüye kullananlara da daha az kızıyorum. tıpkı allah'ın halinden memnun olan firavun halkını eleştirmesi gibi o anlamsız yığınlara daha çok kızıyorum. sinema, televizyon, edebiyat, siyaset, eğitim, ekonomi... hepsinde bariz görülen aksaklıklar, sorunlar, rahatsız edici detaylar... hepsi o alkış tutan, görmezden gelen, es geçen, hatta memnun olan o kalabalıkların suçu. neyse neden mutlu olduğuma gelirsek; meğer bu tipleme bir süredir vine karakteriymiş. ben ilk defa fragman ile karşılaştım kendisiyle. şimdiye kadar bu tiplemeyi bilmediğim için açıkçası hafiften bir kendimle gurur duydum. aferim bana kendimi en azından bundan biraz olsun soyutlamışım. kısa günün karı bu fragman bana bunu fark ettirdi. aferim lan halil. filminle senin yarattığın karakteri hiç tanımamış olduğumu öğrenmiş oldum. azıcık mutlu oldum bu açıdan. kısa günün karı diyelim. :) edit: gişede beklediği potansiyeli alacaktır. belki rekor kıramaz ama haddinden fazla hasılat yapacağını 10 dakikada anladım. i̇zleyicinin her hangi kitlesel bir tepkisen maruz kalacağını zerre düşünmüyorum. yazık.