çok derin konular olum bunlar. o kadar hayal kurarsın sonra allah muhafaza beklenmedik bi olay, bi hastalık çıkar, bi bakmışsın güme gitmiş onca plan. en iyisi "allah hayırlısı ile hayırlı evlat versin" demek. ama ben bu başlığı böyle bırakmam aga.
öhöm.
insanın içinde ukte kalan şeyler hiçbir zaman çıkmaz ya aklından, benimkisi o hesap sanırım.
her şeyden önce birader, sözümde dururum her ne olursa olsun. küçücük çocuğun hayal dünyasıyla oynanmayacağını bilirim. "oğlum seninle balığa gidelim bi ara" demişsem, o balığa giderim mesela. eğer yapmazsam bu dediğimi, o çocuğun içinde kalacağını iyi bilirim.
arkadaşlar bakın her ne kadar maddi bi şeyler yaparsanız yapın o çocuğun içine ektiğiniz tohumlar manevi değerler olacaktır.
bi çocuğa gol atmayı öğretmeniz ilerde aklında kalmaz belki, ancak yense dahi karşısındakini tebrik etmesini öğretirseniz, aklından hiç çıkmayacak bir şeyi öğretecek ve işte o zaman asıl babalığı/anneliği yapmış olacaksınız.
sonra mesela mevzu çılgınlık mı? anasını ağlatırız ortalığın. kucağıma oturtup araba sürdürürken millete laf atarız, kırlentleri tekmeleyerek koyarız yerlerine, gideriz berbere kendi kendimizi tıraş ederiz lan. erken kalkıp anneye kahvaltı hazırlarız, mangal yakılınca yelpazeyi ona veririz örneğin, beraber uyurken gece donunu çıkarıp saklarız, temizlik yapılırken tozu ona aldırıp, salata hazırlarken hıyarı ona soydururuz, misafirlik dönüşü ay dede keyfini bitirdikten sonra arabadan iner, o kıyafetleri çıkarıp pijamayı giyesiye kadar uykusunu kaçırmadan öylece yatırırız yatağına.
yazacak şeyler bitmiyor abi, her virgülü attığımda bi sonraki cümle daha bi hevesle çağırıyor ama allah en azından şunları yaşamayı herkese nasip etsin be.