ölmedik, yorulduk..
yaşamaktan değil , yaşayamamaktan..

yaşayamıyoruz bee, yaşatmıyorlar bee, gün yüzü göstermiyorlar oğlum, ne yapacağız böyle?

ne yapalım, günü gelecek, süreceğiz motorlarımızı maviliklere , güzel günler göreceğiz, güneşli günler.

lan o günü beklemekten soldum, hep yakın diyorum gelecek diyorum  gelmiyor. hep umut etmekten bunlar. 

40 kere söyleyince geliyormuş diyorlar. diyorlar ama ben bilmiyorum , kulaktan dolma hep bu bilgiler.

1000 kere söyledim kardeşim gelmiyor. ama 'hiç kimse bizden umudumuzu söküp alamaz' bu söze güveniyorum, uzakta olsa o güneşli günleri bekliyorum ben. 

bekleyelim be abicim. hem gelmezse ne olmuş ki ? ciddi bir şey mi kalmış bu hayatta ? gece gece yine aklıma takıldı bak bu soru, ''ölümün olduğu yerde daha ciddi ne olabilir ki ?''. o yüzden çok ta şey etmemek lazım nasılsa ot gibi yaşıyoruz, belki gelir o güneşli günler, belki de hep yaprak döker bir yanımız.

ölüm kurtuluştur bazen kardeşim, o cümle mantıksız bir felsefik bozuntudan ibaret bence. canından çok sevdiğin birini kaybettiğini düşün ama ölerek değil, bir daha hiç görmeyeceksin onu ilişiğin olmayacak hayat boyunca. bu ölümden daha zordur be. 

her zaman öyle değil ki ama.. mesela bak bana, çok aşığım çok seviyorum. o'da seviyor. ama nolacak biliyor musun? ağustos ayının sonunda o kızı bırakıp polonya'ya gideceğim. belki severek ayrılacağız, belki ayrılmayalım diyeceğiz, ama nereye kadar be abi? o kız buralarda bir başına kalacak ,üniversite bitirmeye çalışacak, ben polonya'da üniversite bitirmeye çalışacağım vs.vs.vs. o yüzden ölümden daha fazlasını ciddiye alamıyorum ben.

öncelikle o ilişki yürümeyecek kardeşim ne sen umut bağla, ne de kız bağlasın. tabii sana göre böyle olabilir bana göre tam tersi. değişebilir. 

e yürümeyecek tabii. ikimizde farkındayız, ancak en azından o veda vakti gelene kadar sevmek istiyoruz birbirimizi. o kara günü düşünmeden. bu birazda şuna benziyor aslında. hatırlarmısın bilmem, bir fotoğraf vardı eskilerden, adam kafasına intihar ipini geçirmiş , ipi ise suladığı ağaca bağlamıştı. ağaç büyüyecek ve adam yavaş yavaş ölecekti. bizimki de o hesap

anladım kardeşim. bende 20 gün sonra gideceğim sakaryaya kız istanbulda arada gelicem yanına ama sık gelemicem. bir daha eylülde dönücem istanbula tam olarak okul başladığı zaman bizimki de sizinkini andırıyor biraz. 

gibi gibi. neyse konu nereden nereye geldi he... kaçtım ben , gidip biraz mesajlarımızı ve fotoğraflarımızı kurcalayayım :(

1		yaşayamıyoruz bee, yaşatmıyorlar bee, gün yüzü göstermiyorlar oğlum, ne yapacağız böyle? - dforderdo 15.05.2017 02:48:21 \|#3443671
1		ne yapalım, günü gelecek, süreceğiz motorlarımızı maviliklere , güzel günler göreceğiz, güneşli günler. - soncomarbükücü 15.05.2017 02:50:23 \|#3443673
0		lan o günü beklemekten soldum, hep yakın diyorum gelecek diyorum gelmiyor. hep umut etmekten bunlar. - dforderdo 15.05.2017 02:52:56 \|#3443674
		butun yorumlari goster (13)

öldünüz mü