bisikleti çok severek öğrendim. hala da severim. küçükken dedem almıştı ilk bisikletimi. çok uzun yıllar sürdüm. evimiz yokuş başındaydı ben de artislik yaparken düşmüştüm. yokuş aşağı salış ve gidonun karnıma girmesi. zaten havada döndüğümü ve karnımda oluşan keskin acıyı hatırlıyorum sadece. çizilen yerleri saymıyorum bile. sol elimin dirseğine de taş saplanmıştı, izini taşırım hala. iç organlara zarar gelmemesi şans mı olmuş bilmiyorum. babaannem beddua etti diye düşünüyorum zira kendisi düşman gözlerle bakardı ben binerken. babaannemin kızlar sürmez demesine inat binerdim. sürekli in şundan demesine inat da ortaokul sonunda gittim motor sürmeyi öğrendim ve dedim ki bak artık bisiklet sürmüyorum. sonra çok sık sürmek fırsat olmadı çünkü onu motorla aldattım. ama hala fırsat oldukça yanaşırım kendisine.
(bkz: kim demiş yapamaz)
(bkz: gece gece bunu neden anlattım)
(bkz: nerden aklıma geldi)