bu ara bir iş yerindeki çarpık ilişkileri gözlemliyorum.yetersiz ve köylü kurnazı tiplerinden gına gelmiş olsa da müdüründen, patronuna iş dışında yeterliliği olmayan bu tipleri dilediğim gibi yönlendirebiliyorum, idare edebiliyorum.
sırtım yere gelmez ve çabuk yükselebilirim bunu hissediyorum. ama yarın işi bırakıcam çok sıkıldım bu sığlıktan.
(bkz: miligram deneyi) ve
(bkz: pygmalion etkisi)
bu iki tekniği kullanarak çalışanları pis sömürüyorlar gerçi bu kadar sistematik değiller. onu da tam beceremiyorlar ama temelde çalışanlarda bu etkileri bırakmaya çalışıyorlar. ha bir de ikinci sınıf rekabet kurumu gibi hareket etmezler mi ona bitiyorum. müşterilerde ise
(bkz: yem etkisi) gibi klasik yöntemler kullanıyorlar. i̇nsanların çoğu gerçekten bir kalıba sığdırılabilecek kadar düzmüş onu anladım. o yüzden en klasik yöntem bile para kazanmak için yeterli. çoğu zaman bir insanı yönlendirebilmek bu kadar kolay olmamalı diyorum ama cidden sömürü öyle zor bir şey değilmiş.
her neyse bu ara kendimi yanardağda mahsur kalmış sikörtıl gibi hissediyorum anlıyor musunuz?