bir dönem adana eski adliyesinin arkasında matbaa ve serigraf işinde çalışırken elimde haftanın bir günü selülozik olanından 11 litre erittiğim uçucu madde.
ipek kalıp silerdim gece 3'lere kadar.ne ciğer kalırdı ne beyin hücresi.
evime dönerken koca caddede ben sol şeritte sanarken kendimi sağ kaldırımda olduğumu anlamam için birine çarpmam veya emniyet müdürlüğündeki polisin gel bir çay iç demesi gerekirdi.parmak uçlarımda giderdim nereye gittiğimi bilmeden.
bir gün karşımda bir otelde müdür olan bir kız arkadaşım varken uyandığım bir anımda oldu.
üstüme baktım pis boya,leş gibi tiner kokuyorum.
karşıma baktım ela gözler sarı saçlar.
utandım.
kaçtım.
anlayacağınız gibi tiner'in bende hatırası derindir.
onun için bir başlık daha açmam lazım.