öğrencilik hayatındaki en üzücü şey

3 veya 4. sınıfa giderken bir hocamız vardı.hocanın oğlu da bizim sınıftaydı.hoca oğlunu hep benimle oturturdu çalışkanım diye.hoca normalde öğrencilere karşı çok iyiydi ama kendi oğluna karşı o kadar kötüydü ki anlatamam.çocuğu bizim önümüzde yerde tekmelerdi o kadar.mesela hoca tahtaya soru yazsın ben çözebileyim o çözemesin çocuğun gelir kafasına yapıştırırdı.hoca yüzünden soruları çözmüyordum çocuğu dövecek diye.neyse bir gün ben bu çocukla kavga ettim.işte o benim defterimi felan yırttı.hoca geldi.bana öğrencilik hayatımın ilk ve tek tokatını attı ama tokat dediysem fiske gibi işte o zaman küçüksün tokat sanıyorsun.zoruma gitmişti bayağı ama en çok o çocuğu alıp gözümün önünde dövmesi zoruma gitti.çok üzülmüştüm keşke kavga etmeseydim diye.kaç sene olmuştur hala o çocuk ve hoca aklımda kalmıştır.çocukluk travmam olmuştur kendileri.