meali olsun, arapçası olsun.. okuyunca muazzam bir dinginliğe bürünüyorum.
aşırı stresli bir dönemdeyim. kendime olan inancımı yitirdim, kendi zekama olan güvenim neredeyse yok oldu. birtakım rahatsızlıklarla boğuşuyorum ve en kötüsü gereksiz bir duygusallık var üzerimde. arkadaşlarımı arayacaktım ama bu haldeyken onların da modunu düşürmek istemiyorum.
ailem şehir dışında, evde yalnızım, sabahtan beri kaç kere aradım annemi ama açmadı. meşgul sanırım ama benim onun sesini duymaya ihtiyacım var.
pazarda annesinin elini tutarken oyuncak tezgahına dalmış ve onu kaybetmiş küçük bir çocuğun tedirginliği içerisindeyim.
arayışlarım bu sureyi görünce durdu. okuyorum da okuyorum. bir nebze olsa da içimdeki sıkıntıyı alıverecek inşallah.
bana şah damarım kadar yakın olan rabbime tutunuyorum.
←→
"(1-3) kuşluk vaktine ve karanlığı çöktüğü zaman geceye andolsun ki, rabbin seni terk etmedi ve sana darılmadı."