uğur arslan'ın dinlerken hem eğlendiren, hem de hüzünlendiren hikaye tadındaki eseri. ne zaman dinlesem o ilk dinlediğim lezzeti alıyorum.
karagümrük yanıyor
---
spoiler ---
aslında işin aslı şöyle hakim bey;
aslı'yı ilk gördüğümde başlıyor işin aslı.
aslı bir gün benim acizane kaptan şoförlüğünü yaptığım, 56 şavrole taksiye biniyor.
ve; karagümrük'e diyor bana.
karagümrük o dakika gönlümün başkenti, başımın tacı, ruhumun ilacı oluyor.
delikanlıya yakışmaz, yolculuk esnasında en ufak bi' rahatsızlık ya da edepsizlik etmiyorum.
yalnız indiği evi, yolu, sokağı, kapıyı mıh gibi aklıma çakıyorum.
oğlum diyorum bizim şavroleye, bu kapıyı unutma.
bir gün, ilk bu kapıda gelin arabası olacaksın.
sorup soruşturup, bulup buluşturup en nihayetinde aslıyı istetiyorum.
ama gel gelelim, kızın üvey anası kızı bir türlü vermeye yanaşmıyor.
ikinci kez istetiyorum, bu kez üvey abi "bizde taksici esnafına kız yok." diyor.
allah'ın hakkı üçtür, "anam seni de yorduk ama, hadi son bir kez daha iste." diyorum.
kapı bir kez daha anamın yüzüne kapanıyor.
"oğlum bu işin aslı yok." diyor.
bakkalın çırağı osman'ın eline bir mektup sıkıştırıp aslı'ya gönderiyorum.
"kaçar mısın benimle?" diyorum, "kaçarım." diye cevap yazıyor.
mübarek cuma gecesine anlaşıyoruz.
hani yalnız gitmiyim, bizim rıdvan'ı da çağırıyım diyorum.
rıdvan beline babadan kalma altıpatları takmış gelmiş.
"oğlum rıdvan, bu ne?" diyorum, "ne olur ne olmaz abi, sen sür. "diyor.
sürüyorum, açıl ey karagümrük, ben geliyorum.
karagümrük yanıyor, polis beni arıyor.
karagümrük yanıyor, herkes benden biliyor.
"ben suçsuzum." diyorum, kimse beni duymuyor.
bunu bir tek sevdiğim, bir de allah biliyor.
karagümrük yanıyor, polis beni arıyor.
karagümrük yanıyor, herkes benden biliyor.
aslı diyorum, aslı ne oluyor?
ne oluyor demeye kalmadan, polis kapıyı çalıyor.
polis kapıyı çalıyor, polis içeri giriyor.
memur bey diyorum, kız reşit, kendi isteğiyle geldi.
memur bey "tamam" diyor, "kıza bi' şey dediğimiz yok, ama karagümrük yanıyor. kızı kaçırmasına kaçırıyorsun da, karagümrük'ü niye yakıyorsun be evladım?"
"aslı bu ne diyor?" diyorum, aslı hiç bi' şey demiyor.
meğer; bizim aslı, kaçarken yemeği telaşla ocakta unutmuş.
yemek yanmış tutuşmuş, sonra perdeler tutuşmuş,
sonra ev tutuşmuş, sonra karagümrük tutuşmuş.
veryansın etmiş bizim üvey kaynana sokaklarda;
"taksici ramazan kızı kaçırdı, mahalleyi de ateşe verdi." diye.
nihayetinde attılar beni nezarete.
tez vakit sonra mahkeme günü geldi.
hakim aslıya sordu;
"kızım, seni bu adamı kaçırdı?"
- evet hakim bey.
"mahalleyi de bu adamı yaktı?"
- ee, evet hakim bey.
ne eveti aslı, nikah kıymıyoruz aslı, ne eveti?
meğer; üvey anayla, üvey abi baskı yapmışlar evde kıza,
"evi de, mahalleyi de ramazan yaktı." diyeceksin diye.
yedi yıl bayrampaşa'da geçer geçmesine de,
yalandan yedi yıl yatmak, yetmiş yıl gibi gelir kanı deliye..
birkaç güne kalmadı, koptu kafamın bel kayışı.
dedim ki kendi kendime; ben buradan kaçarım,
gider bu kez harbiden karagümrük'ü yakarım.
şimdi hepiniz merak ediyorsunuz di' mi hakim bey,
yaptı mı, yapmadı mı diye?
yaptım..
bayrampaşa'dan kaçtım.
önce gidip üvey abisinin balat'taki kahvesini,
daha sonrada üvey annesinin yeni aldığı evi benzin döküp yaktım.
şimdi hakim bey cezam neyse çekerim.
içeride de iyi hali bozmam sizi temin ederim.
yedi yıl değil, yetmiş yıl bile olsa paşa paşa yatarım.
karagümrük'ü yakarım.
sonra girer paşa paşa yatarım hakim bey,
paşa paşa yatarım..
karagümrük yanıyor, polis beni arıyor.
karagümrük yanıyor, herkes benden biliyor.
"ben suçsuzum." diyorum, kimse beni duymuyor.
bunu bir tek sevdiğim, bir de allah biliyor.
---
spoiler ---