1. eskiden konuşmalı şeyleri daha çok hesaplardım: şöyle ki biriyle tartışıyorsam o kişiye hata yaptırabileceğim yerlere çekerdim, ben kimsenin açık yakalayamayacağı cümleler kurardım falan. arkadaşlar da varsa ben galip gelen ve haklı bulunan olmak isterdim. yapardım da. şimdi uğraştığıma değmez gibi geliyor. kasmıyorum.
2. eskiden daha zekiydim: eskiden epey zekiydim. kendimden zeki bulduğum insan pek nadir karşıma çıkardı. şimdi hala çok zekiyim ama eskisi kadar kıvrak ve parlak gibi gelmiyor. işin açığı paslanıyorum gibi hissediyorum.
3. eskiden daha kolay öğrenirdim ve hafızam daha iyiydi: eskiden öğrenmek için dersi dinlemem yeterdi. şimdi aklımı veremiyorum tam. ama hiçbir şeye. biriyle konuşurken bile aslında karşımdakini dikkatle dinlemiyorum. sonuç tanıştığım insanların adını bile hatırlamıyorum. hipokampüsüm küçülüyor gibi geliyor.
4. bu öğrenememe, zekanın azalması durumu falan beni çok çok fazla korkutuyor. çok fazla tedirgin ediyor. şaka maka ciddi ciddi bayağı korkutuyor. bunun bir çözümü olsa keşke. ya da rakamsal , somut verileri. böylece neyin ne derece ne yönde değiştiğini, ya da değişip değişmediğini anlayabilsem.