uğruna yaşadığım uğruna hayatımı değiştirdiğim takımım.5 yaşındaydım uefa kupasını kazandığımızda 2 gün uyuyamamıştım sevincimden.gözümü ne zaman kapatsam haydi popescu haydi oğlum sesiyle geri açıyordum.2 sene sonra kadıköydeki malum maç yüzünden bir arkadaşımın burnunu kırmıştım sırf sınıfa güle güle geldi diye.1 sene sonra samiyende sociedada 2-1 yenilmiştik maç sonuna kadar hakkımızda hala aklıma geldikçe üzülürüm kendimi camın kenarında bulmuştum aşağı atlayacağım diye.2006 da denizliden gol haberi gelince elimdeki tabağı annemin kafasına fırlatmışım.şampiyonluk gelince unutmuştum her şeyi yine yapmıştı yapacağını yine son dakikada mutlu etmişti bizi.hep beraber ağlamıştık ben mondi hasan şaş.2008 de bir gelenek başlamıştı.hakan balta gol attıysa bu sene şampiyonuz geleneği.2012 de yıllardır özlemini çektiğimiz şampiyonluğa tekrar kavuşmuştuk.hem de ezeli rakibimizin sahasında kaldırmıştık kupayı.daha ötesi olmaz diyorduk.ama yine şaşırttı bizi bi sene sonra ligi darma duman etti real madride 11 kişi defans yaptırdı 70 saniyede 2 gol attı.karlı bir havada allahım golle tanıştırdı bizi.güneşli bir havada 4.yıldızla.bu takım mı batacak şimdi.batsın batsa ne olur?avrupaya gidemesek ne olur?transfer yapamasak ne olur?şampiyon olamasak ne olur?hiç bir şey olmaz.galatasaray bir gelenektir en başta ruhtur.küme de düşsek o stada gidip ses tellerim yırtılıncaya kadar bağıracağımı biliyorum.varsın batalım çocuğuma bırakacağım tek miras olduğunu biliyorum ya gerisi mühim değil.