nazım hikmet şiiri. 10 ekim 2010 günü dersanenin bahçesinde eteğiyle doğru orantılı kısalan zekaya sahip kız arkadaşım ve arkadaşlarımla sigara içiyorduk. arkamı döndüm 20 metre ilerde birkaç gün öncesinde farkettiğim ve şeytana uyup facebook'tan ekledigim sarışın, mavi gözlü, hayatımda gördüğüm en güzel kız ağlıyordu. 2-3 saniye bakıştık. aklıma geldikçe sanki tekrar yaşıyormuşum gibi hissettiğim tek an belki de hayatımda. akşam eve gidince facebook'tan bu şiirin "gözlerin gözlerin gözlerin, ilk defa karşımda ağladılar. çırılçıplak kaldı gözlerin, altı aylık çocuk gözleri gibi kocaman ve çırılçıplak." kısmını paylaştım, o da beğendi. sonra konuşmaya başladık, ben kız arkadaşımdan hemem ayrılamadım ve tabi küçücük dersane olduğu için ögrendi. hatta arkadaş oldular sonra ögrendi doğal olarak. bir gün ders bitiminde boş sınıfta arkadaşımla onu ve arkadaşını bekliyorduk. geldi ve elif'le sevgiliymişsiniz tebrik ederim diyip gülümsedi. sonrasında eve yürürken telefonuma şerefsiz, adi, ne kadar ağladım biliyor musun gibi mesajlar geldi tabi. 1 yıl kavga gürültüyle geçti ve sonra lise bitince bir daha görüşmedik.