geçen hafta çocuk odasının kornişi düşmüş. hani şu perdenin takıldığı yer. perde de aşağı inmiş iyice. hemen halledilmesi lazım yani. 'oğlum turgay amcanı bi ara çağırda şunu halledin olur mu?' dedi annem, tamam dedim. 35 40 yaşlarında, namazında niyazında, ağır başlı babacan bi adamdır turgay abi. gittim çağırdım çarşamba akşamı. annemgil mutfağa geçtiler şeyda teyzeyle. yeni hamile oldu şeyda teyze. neyse biz turgay abiyle aldık alet çantasını, matkabı iki tane de sandalye çektik. oturup on dakika nası yapsak diye düşündük. neyse dedik başladık bi yerinden. bi yandan ben kornişi tutuyorum o bi taraflardan matkaplıyor, o tutuyor ben bi şeyler yapıyorum. babam olunca tek hallederdi. o sıra annem çay getirdi. içtik. babam olunca işi bitirmeden içmezdi. tekrar işe koyulduk. 'matkabın yıldız ucu var mı?' dedi turgay abi, 'vardır abi, bi bakayım' dedim. bütün alet çantasını döktüm, tüm çekmecelere baktım, yok bulamadım. 'yok abi bulamadım' dedim.' neyse buluruz bi yolunu, bismillah' dedi. babam olsa o ucu bulmadan başlamazdı. 1 saate bitirdik tüm işi. babam yarım saate hallederdi. bitirdi ama benim üstüme bi ağırlık çöktü. o yıldız ucu bulamadım ordan bi boklar oldu kafamda. eve gitti turgay abi. annem odayı temizledi. yattık. ertesi gün okula gittim. hala üstümde bi ağırlık var. akşam geldim perde yine düşmüş. yarısında sonrası yok.
ulan, dedim.
ulan baba bi gittin perde bile yarım kaldı.
sorna perdeci çağırdık. yaptı. babam olsa çağırtmazdı.