ne gidenler döndü geri ne de beklenenler geldi. kalakaldık gözlerimiz yollarda. buysa eğer
beklemek ben sevmedim bu işi.
geride kalan olmak, beklemek bizim gibi sessiz adamlara göre değil. sesi çıkmayan birini kim, nasıl bulsun ki karanlıkta? ya ışıl ışıl parlayanın ya da avaz avaz bağıranın yanına koşar insanlar. sessizce bekleyenin kıymeti yoktur. çünkü insanlar hissetmek değil görmek, duymak ister. sessiz bekleyeni hissetmek ''can'' işidir, canı yanan anlar.
geleceğinden emin olarak beklediğimiz tek şey ise ölüm. ölüm gerçek, ölüm vefalı... ölüm gelecek, beklemek bitecek.