bundan 6 sene falan önce ilk kez iş hayatına başlamıştım. -o zamanlar da tam böyle facebook'ta tanışıp almanya'ya kaçmışlar falan haberlerinin döndüğü esnalar- aynı işyerinde çalıştığım saf mı saf bi kız vardı.internette online arkadaş bulma sitelerinde takılırdı hep. sims gibi bişey. tek sosyal aktivitesi bu. ailesi tarafından aşırı baskı vardı vs. herneyse; sürekli birileriyle görüşürdü falan, ömrüm bunu uyarmakla ve başına bişey gelmesini engellemeye çalışmakla geçti ki -defalarca kıyılardan da dönse- çok şükür şuvan evli.(evet onu koruyan saklayan süperwoman ben, bekarım hala ama konumuz bu değil) üf neyse; ben bunu bir kınamışım, (yok işte ben asla internetten biriyle tanışmam da, arkadaş bile olmam da, kimseye güven olmaz da vb) obaa bir kınamışımmm..internetten tanışıp arkadaş olduğum çok kişi var ama duygusal olan bi tane oldu, onda da kısssmet olmadı. ama arkadaş bulma sitelerini hala tasvip etmiyorum tabiki.. benim tanıştığım insanlar, twitterda yazılarını hayranlıkla takip ettiğim veya zekasını ve kültürünü sevdiğim nadide insanlar oldu. evet, insanlar... çok özür dilerim, on saattir koltuktan kalkıp su içmeye gitmeye üşeniyorum ama burda saçmalamaya üşenmedim; çünkü de gerizekalılık bunu gerektirir. başlığı da unuttum zaten :d (ay şimdi aklıma geldi de; millet bunu offf dehşet bir aşk hikayesiiii diye görüp bayaa bayaa okuycak :/) tekrar özür dilerim, iyi geceler :/