zamanında ailem baskıyla soktu beni. arkadaşlarım dışladı beni kimse konuşmadı. her gün top oymadığım çocuklar bana top atmaz oldu. lisede de aynı baskı devam edince çarşaf olayını bıraktım ve normal bir şekilde kapandım. bu sayede insanlar daha yakın olmaya başladım. bir gün kapanmaktan vazgeçtim çünkü dışlanmak korkum olmuştu resmen, ilgi bekliyordum bu yaşa kadar hiç sahip olmadığımdan. daha mutlu olduğumu fark ettim çünkü insanlar bana gülümsüyor halimi hatrımı soruyordu. önceden bana gülümseseler günah diye korkup kaçıyordum. şimdi üniversitedeyim ve orospu oldum. bütün arkadaşlarım beni çok seviyor.