edip cansever

"müthiş sıkılıyorum. daha kötüsü, insanlardan soğuyorum galiba… oysa ben onlarsız, onlara güvenmeden edemem. ama elimden ne gelir. sevgiden, yakınlıktan, insanca davranmaktan anlayanlar o kadar az ki… büsbütün kabalaşmaktansa, uzaklara gitmek daha iyi." edip cansever bunlari söyleyerek, insanların yüzde 80'i hatta daha büyük çoğunluğu adına konuşmuş desem yanlış olmaz sanırım. bu başlık yeri değil belki ama bu sözü günümüz insanıyla çok özdeşleştiriyorum ben. şahsen kendim, böyle hissetmekten kendimi alıkoyamıyorum çoğu zaman. ama bunu sadece bende degil. genel olarak çoğu kişide görüyorum. çoğu kişiden duyuyorum. herkes anlaşılmamaktan, samimiyetsizlikten şikayetçi. i̇nsanlar kalabalıkların içinde yalnız olmaktan, bu yanlızlığı istemek zorunda kalmış olmaktan muzdarip. aslında bunun bir çok sebebi var. bu sözden yola çıkarak demek istediğim o kadar çok şey var ki. ama dediğim gibi bu başlı başına başka bir konu, bi yazar başlığında bunu çok açmak istemiyorum. ben sadece günümüz insanlarının pek çoğunun bu şekilde hissetmesindeki en önemli etken olarak gördüğüm, sosyal medya geldi aklıma. uzun zamandır yani düşünüyordum. yaygin olarak kullanılan sosyal medya illeti, -bu anlamda benim için gerçekten illet- bu sözü besler nitelikte. ve artık, doğallık ve samimiyetten sıyrılan, 'kalabalığın içinde yalnız' olan günümüz insanı, yine kalabalığın bir numaralı platformu olan sosyal medyayla dertleşir oldu. of böylede diyeceklerimin yüzde doksanı içimde kaldı:/ ama olsun, yorgunum.