son zamanlarda çok korkuyorum. küçükken çok yaramaz oldugumdan babamla anlaşamaz soluğu dedemin yanında alırdım. uzatirdi koccaman ellerini koyardım ellerimi oraya yavaş yavaş carpardim ellerimizi. ellerim onun ellerinde büyüdü. bir gün yanına gidip dedos ben avukat olucam diyordum bir gün doktor. hiç kirmaz hevesimi dinlerdi beni. ne güzel olursun o kıyafetlerin içinde derdi. ah dedem... geçen gün yanına gittim. tuttum o güzel tontis ellerini öperken baktım ki nerdeyse aynı boyutta olmuş ellerimiz. gözlerim doldu. o ölürse diye korkuyorum şimdi. sanki o ölürse bana en çok güvenen insan gider gibi. herkes bana taş iken çikolata olan dedem... korkuyorum, gitme.