ben hiç bu kadar yalnız hissetmedim. koskoca evde yalnız başıma kaldım. aslında büyük bir ailem yoktu zaten, dedem, babaannem ve halamla yaşıyordum. birkaç sene önce babaannem vefat etti. bu ay içerisinde halam sevdiği beyle evlendi. canım dedemle birlikte kalmıştık, hayatımda gördüğüm en güzel insan, çocukluğumdan beridir en büyük destekçim. kendisini birkaç hafta önce sirozdan kaybettim. babam, üvey annemle birlikte ayrı eve çıktı...
maddi hiçbir sorunum yok, lakin gerçekten ev bomboş geliyor. çok sessiz, özellikle geceleri daha bir sessiz oluyor. normal de babaannem sigarayı evde içiyorum diye kızardı hatta sigara içmeme kızardı. şimdiyse kızacak kimsem yok. dedem, her gece bu yaşıma gelmişim süt getirir "haydi uyu artık küçük hanım" derdi. ve ben sütten nefret ederim, içmezdim. kızmasın diye o görmeden dökerdim. şimdi odamın kapısı açılsında sütümü getirsin diye bekliyorum. halamla birlikte alışveriş, yemek yapmayı özledim bana kızmasını bile özledim...