erken yattığı için tüm manyaklıklarına şahit oluyorum geceleri. uykusunda bağırır, kolunu bacağını bir yerlere vurur, kalkar gider. bu yüzden her gece bir onu kontrol ediyorum. geçen çırpınıyor gene bu, bir şeyler sayıyor kendince. kendine getirmeye çalışıyorum. 'napıyon beni bırak kolum benim sen nasıl tutarsın' diyor. üstünü falan örttüm tam yatağıma girdim bir baktım oturmuş: 'hayır mı ne baktın' dedi bana. gözler açık ama bilinç yok çocukta. tövbe dedim bir daha yatırdım. 5 dakika geçti geçmedi bu sefer yataktan fırladı kapıyı buldu bir anda. geri getirmeye çalışıyorum. napıyon ablam diyorum 'iyi yatıyom sen napıyon' diyor. yeminle hergün ayrı bir ekşın.