her ikinizinde anonim olduğu bir ortamda tanışıyorsunuz.
sebepsizce bu insana bağlanıyorsun. onun mutlu olması için elinden geleni yapıyorsun.
hatta memleketinden çıkıp onun yanına bilmem kaç kilometre gitmeyi bile göze alıyorsun. karşındaki kabul etse hemen o dakika otobüse atlayıp yanına gideceksin.
ama işte sevgilisi var bu insanın.
sevgilisiyle kavga etmesin diye defalarca ilişkiyi koparmak istiyorsun, ama o senin gitmene müsade etmiyor.
her şey ortada biliyorsun araları senin yüzünden kötüye gidiyor. sikirikten bir kavga çıkarıp siktir olup gidiyorsun. çünkü onun mutluluğu senin onunla konuşmandan daha önemli.
bak bu bahsettiğim insanın henüz yüzünü dahi görmemişsin tanışalı aylar geçmiş. sadece o mutlu olsun yeter diye düşünüyorsun.
bir kaç ay sonra yeniden barışıyorsunuz.
ama bu sefer sevgilisinin bizden haberi yok.
sevgilisinin yanında olacağını söylediğinde o tekrar mesaj atana dek bir tek kelime yazmıyorsun.
görürde yine tartışırlar diye.
yine böyle devam ederken bu sefer sen yeni biriyle tanışıp konuşmaya başlıyorsun.
o insanda tam o sıra sevgilisinden ayrılıyor.
ve sana diyorki senin onunla olmanı istemiyorum.
ama mutluyum ben onunla diyorsun.
olsun ben istemiyorum diyor.
hani sen o sevgilisinin yanındayken bir kelime mesaj atmıyorsun ya tartışmasınlar diye ama o atıyor işte tartışacağımızı bile bile o mesajı atıyor.
ondan sonra ona karşı olan tutumun değişiyor işte.
sen onun mutluluğu için afedersin götünü yırtarken, o sen mutlu olmuşsun olmamışsın pek bir yerine takmıyor diye düşünüyorsun.
gerisini biliyorsunuz gelsin neşet gitsin mükerrem kemertaş.