gercekten ne yapacagimi bilmiyorum sozluk. insanlara guvenim kalmadi derken yine onlara guvendigimi fark ediyorum cunku buna ihtiyacim var. herkese mutluluk sacarken cok yoruluyorum. bazen beni kullaniyorlar, sonradan fark edip cok pisman oluyorum. her zaman gulebilmeyi seviyorum, acıları daha iyi saklayamazdi ama herkes tarafından terk edilmis gibi hissediyorum. iyi niyet göstermemeye calisirken cok mutsuz oluyorum bu benim doğama aykırı ama insanlar cok acimasiz. cok kiriliyorum bazen, bazen umursamiyorum. bazen butun gece ağlıyorum neden boyle neyi yanlis yapıyorum diye. hicbir sey yolunda degil cunku ve ben yoruldum. ugrasamiyorum ama bi şekilde her seyin ortasinda buluyorum kendimi ve cikamiyorum isin icinden. uzgunum cok üzgünüm