deminden yaklaşık bi a4'lük bir metin yazmama rağmen sildim, kontrol ettim başlığı daha önce de girmemişim entry zira hatırlıyorum bir gece yarısı yine daha uzununu yazmıştım ama elim gitmemişti. beyler, eski sevgilinizi çok seviyorsanız hala ve her gün görüyorsanız artık bir kabustur bu. rüyada aldığınız zevki gerçek hayatta alamıyorsunuz. uyku bozuklukları, psikolojik rahatsızlıklar, vücudun sürekli yorgun olması, bir şey yapmama ve yaşamak istememe durumu, bağırarak ve sıçrayarak uyanmak gibi yan etkileri oluyor. hem oğlum bitti lan artık, olmayacak bir daha asla, olamaz. koyan şey ayrılırken ikimizin de ağlıyor olmasıydı. biliyorduk ikimiz de köpekler gibi seviyoruz birbirimizi ama napalım hayat bu ayrılmak zorundaydık. ne yapalım amına koyayım ne yapayım ya. gelmedi elimden bir şey her yolu denedim. her şeyi denedim. amına koyayım aşığım diyip de hevesi aşk zannedenlerin. amına koyayım sevdayı dile düşürenlerin. ta amına koyayım gönül meselesini sikişmeye çevirenlerin. yeter artık kaldırmıyor kalbim. herkes hayat devam ediyor diyor ve etmesin istiyorum işte aq. ben de biliyorum devam ediyor ama sikimde değil. sanki bugünün dünden farkı varmış gibi, sanki yarının bugünden farkı olacakmış gibi konuşuyorlar. yeter ulan yeter, ben de insanım. kafayı yememek, insanlara gülmek ne denli zor. millete hatıralardan bahsedince gözü doluyor. ulan yıllarımı verdim, yıllarını verdi o bana. her söz, her kelimeden hatıra çıkar mı? onların gözü doluyorsa ben napayım? kahrolsun ölmemi engelleyen mecburiyetler, lanet olsun beni hayata bağlayan şeyler. ayrılmaya mecbur olduğum gibi yaşamaya da mecburum. tek benim değil ki hayat, ailem için yaşamak zorundayım. keşke ölebilseydim. keşke sigarayı iki pakete çıkarıp alkol komasına girmeye çalıştığım bi gün her gün benı sıkıştıran kalbim dursaydı da bitseydi be. her seferinde göğe bakıp buna da şükür, çok şükür diyorum. allahım dağına göre duman verirmiş. bazen isyan edecek gibi oluyorum ama etmiyorum çünkü benim en zor sınandığım an orası. bana güç kudret verecektir rabbim.