bir gün aradı ansızın. beni görmek istiyodu. ona bir şeyler almayı çok seviyodum ama o gün param yoktu ve bunu söylemek zorunda kaldım ama yine de gel dedi. bunu gururuma yediremesem de ben de onu görmek için gittim. gittiğimde arkadaşlarıylaydı ama önceden onlara söylemiş olmalıydı ki ben gelince onlar başka yere gittiler. gözlerimin içine baktı, baktı... o gün sanırım 2 saat kadar gezdik ve bir an olsun gözünü benden ayırmadı. bana, benim kendime verdiğim değerden daha çok değer veriyordu. evine bırakacağım zamanlar tramvaydan iner metroya kadar yürürdük. evini metronun orada sanardım. ama ayrıldıktan sonra öğrendim ki evi tramvayın ordaymış. meğer bunca zaman dayanamayıp benimle o yolu tekrar tekrar yürümüş. şansım olsa seni sevdiğimi son bir kez daha söylemek isterdim. onun gibisi olur mu bilemem ama ona aşık olunabilir.