4 sene yaşadığım ev. her zaman olmasa da çoğu zaman bulaşıkları yemekten önce yıkardık. 3 kişi yaşardık ama yemek her zaman en az 6 kişilik pişerdi. sınav dönemleri ev mülteci kampını andırır, sınava giderken her şey olduğu gibi bırakılırdı. markete gidene bütün bozuk paralar verilir, diğerleri hazırlık yaparlardı. boş ev lazım diyen için ayrı çarşaf bulundururduk. ve evi isteyen kişiye göre anahtar verirdik. bizim en şanslı olduğumuz taraf yan komşumuzun çok iyi biri olması ve sınıf arkadaşlarımdan birinin bize hemen 150 mt ileride oturmasiydi. annesi her dolma yaptığında kesin gönderir midemiz bayram ederdi. evin her tarafında tuvalet kağıdı olurdu, bazen ayakkabi silmek için, bazen masayı silmek için bazen de yemekten sonra elleri silmek için. eğer öğenci evinde çamaşır makinanız varsa çok şanslısınız. pes turnuvaları eksik olmaz, batak ve okey kapışmaları hiç bitmez. vize döneminde arkadaşlarım bir odada ders çalışırken ben diğer odada seviştiğimi bilirim. akrabaların okuduğun şehre gelmesi hem çok iyi hem de çok kötü. bir anda evi düzenleyip temizlemen gerekir ama öte yandan asla elleri boş gelmeyip, geldiklerinde de güzel ortam oluşurdu. kafa dağıtmak istediğinde en rahat olduğun yerdir öğrenci evi. gecenin bir yarisi hava almaya çıkmak istediğinde karışanın olmaz, aksine sana eşlik edecek biri vardır. moralin bozulduğunda sen en çabuk ve en iyi anlayacak kişidir ev arkadaşın. maddi olarak zorluk çektiğinde idare ederiz diyen arkadaşındır, bazen kardeşin bazen de babandır ev arkadaşın.
tabi tüm bunlar için ev arkadaşını iyi seçmen gerekir. yoksa 2 ay kalıp 3. ay yurda dönmek zorunda kalabilirsin.