az önce geldi bize. kulakta küpe, dizi yırtık kot, yakışıklı bir kazak, uzun ve kıvırcık (bakımsız) saçlar. hemen kendimi anlatayım. tayt üzerine giyilmiş pofuduk çorap, sweat, yetmezmiş gibi kalın hırka, dağınık, öylesine toplanmış diyemeyeceğim kadar dağınık saçlarım ve ev kızı halimle mutfakta bulaşık diziyorum. mutfak kapısından içeriye baktı. elinde iphone 6sı ve şarjı; "priz var mııaağğ?" utanmadım yüzüne yüzüne güldüm. "tuvalet var mı?" adlı soru kadar anlamsızdı. neyse, gösterdim prizi. şimdi karşılıklı olarak yatağımda konuşmadan oturuyoruz. kaç tane soru sordum, adam akıllı yanıt vermedi.
(bkz: akrabaların sevilmeme nedenleri)
serseri ev kızı stilime ve egoma darbe vurdu bu kız. hain kostok!