özellikle sözlük erkeklerinden okumasını istediğim derdimi paylaşıyorum sayın sözlük. lütfen ilk cümlelerime bakıp terketmeyin bu yazıyı..
tam 2,5 ay olmuştu kardolar,
76 gün,
1.824 saat,
109.440 dakika,
6.566.400 saniye, yanlış anlamayın işin edebiyatında değilim, şurda yazdığım isterse milyon basamak olsun onunla geçen 1 saniyeye bedelmiydi bilemiyorum, zaten bilemediğim için daha doğrusu bilmek istemeyip sizlerden moral almak için yazıyorum.
inanırmısınız çok farklı bir şeydi bu yaşadıklarım,
her sabah onun varlığını bilerek yataktan kalkmak,
her vakit bulduğumda onunla ilgilenmek,
kim ne derse desin inadına beraber olmayı sürdürmek,
herşeye ve herkese rağmen birlikte olma itirazım,
işte bunların hepsi sayın sözlük bir çırpıda silinip gitti,
sanki bir jilet darbesi vurmuşta bende öylece kalmışım gibiydi, sadece baktım. ulan nereye demeye mecalim kalmamıştı zaten. sonra noldu biliyormusunuz geçirdiğimiz her an böyle gözümğn önünden birer birer akıp geçti. her şeyi geçtimde en çok da ardına dönmeyişi koydu be, o lavabo deliğinden akıp giderken ki umarsızlığını bi şair görse haşyetten ağlardı, ben gördüm ayakta durmaya mecalim yok. çok kötü durumdayım kardolar. 76 gündür uzattığım bıyığımı an itibariyle kaybettim. aynaya bakacak yüzüm kalmadı be. herşeye ve herkese rağmen demiştik, ne müdürler gördü kulak çekti anlatamam.şimdi o gitti ya geriye ne kaldi biliyormusunuz, bir bebek poposu yüzüm birde plastiğiyle jiletinin arasına kıl sıkışmış mach3. teşekkürler.