kendimi benzeteceğim bir hayvan varsa eğer bu kedidir.
neden?
çünkü ben de sevilince kedi gibi yanaşıp kendimi sevdirmeye çalışıyorum. o kişinin etrafında dönüyorum sürekli. bildiğin evin içinde ordan oraya da zıplıyorum. sanırım kediden gelme biriyim. birisi hassas bir noktama dokunsun anında cırlıyorum.
kedileri çok seviyorum. çok güzel hayvanlar. son katta evime kedi girmişti. o kadar sevip çekiyorum kendime. çok güzel hayvanlar efendim. onları çok sevin, sarın sarmalayın, hatta onlara evler yapın bu soğuk havalarda. onlar da canlı, bunu hiç ama hiç unutmayın.
(bkz: sosyal duyarlılık)
edit: ben kedicikleri severken kendimden geçiyorum, bir tek bana mı oluyor?