sohayko'nun facebook sayfasında dolanıyordum. sokakta kalan hayvanları gördüm. gözüm hemen yatak odamdaki oğlumu aradı. yine gitmiş dolabımın dibine kıvrılmış. kucağıma alıp yatağa koydum. anlatmaya başladım. bak oğlum bunlar sokakta kalan kediler ve köpekler, sen de oralardan alındın ama oraya hiç gitmeyeceksin, hatırlıyor musun eve geldiğin ilk iki gün karyolanın altından hiç çıkmamıştın. işte şu an dışarıda olsan araba altlarında uyumaya çalışacaktın. gök gürültüsünden korkup ne yapacağını şaşıracaktın dedim gözlerinin içine bakarak.
gözbebeklerini büyüterek bana dikkatlice baktı. yakınındaki elime atlayarak önce tırmaladı sonra ısırmaya başladı pezevenk. ama seviyorum şerefsizi. bu sabah kustu diye bana korkulardan korku beğendirdi zaten. ama olsun, o hastalanmasın da isterse ısıra ısıra kolumu kopartsın. koca kafalı oğlum benim.