altıncı albümünün adı olmasının yanında
teoman'ın günah çıkarma ayinidir bu şarkı. dini hristiyan değil ama. müslüman da değil. yahudi ise hiç değil. karşısına, muhatap olabilecek her hangi bir varlığı alıp ona içinden geçenleri anlatıyor.
göğsündeki başarısızlık madalyasını tüm onuruyla sunuyor. diyor ki;
"ben elimden gelen her şeyi yaptım. ama olmadı. üzgünüm."
bir kadının çığlığı yırtıyor bu yalanı. hem hak veriyor erkeğine. hem de kızıyor. kendisiyle çelişen bir ironiyken yaratılış, her ikisi de birbirinin nezdinde insanlığı idam sehpasına getiriyor. boynuna yağlı urganı geçirip, ayaklarının altındaki sandalyeye tekmeyi basıyor.
can çekişiyor bir çok şey. aşk, sevgi, sadakat, şehvet, arzular, hayaller... can çekişiyor tanrı. ölüyor. gram gram. dirhem dirhem.
bir aşkın başarısızlığı o kadar manalı ve anlamlı oluyor ki nokta konup da bitmemiş olan milyarlarca aşk diriliyor. aşk zombileri sarıyor evreni. 10 dakika 32 saniyelik bir talan başlıyor insanın ruhunda.
yaklaşık 11 dakikalık bir tecavüz başlıyor. kişi kendisine tecavüz ediyor. her şey geliyor akıla. bitmeden başlayan ilişkiler, görünenle ilgilenen insan(cık)lar. yalanlar, riyalar...
en nihayetinde keman ve gitar sesleri birbirini boğazlarken bir aşk daha defnediliyor. üzeri de bir cümleyle örtülüyor; "bazen ne yaparsan yap olmuyor bazen."
sonrasında herkes birbirine soruyor; "hakkınızı helal ediyor musunuz?"
hiç kimsenin bir diğeri üzerinde hakkı olmamasına karşın herkes helal ediyor ediyor hakkını. aşk haram olarak kalıyor.
muhteşem