asosyal itiraf

merhaba arkadaşlar. bu ilk entrym. içimi dökmem gerekiyordu, belki alım açılmıştır da yazarım diye bi yokladım, açıkmış alım. bunalıyorum ben. ülkenin hali, dünyanın hali, benim halim.. çok fazla acı var dünyada. bir de şu var, ben böyle bunaldığım zamanlarda kitlenir kalırım. insan ilişkilerinde kırıcı, ters, zorba, pislik bi adam olurum; sorumluluklarımı yerine getiremem, kontrolü kaybederim, amaçsız savrulurum. öyle bir dönemdeyim. ağlasam rahatlarım belki ama ağlamak pek başarabildiğim bir şey değil. ama bunalıyorum. gece uyuyamıyor, gündüz öğlenden önce uyanamıyorum. işler sarpa sardıkça sarıyor. öyle işte, nasıl kurtulucam bilmiyorum. bir şeyler denemek zorundayım. dua edin, şans dileyin ki denemelerim boşa çıkmasın. tekrardan merhabalar, hoş bulduk.