galatasaray

çocukluğumdur benim. galatasaray'ı benimseme anımda ilginçtir. 2002 olması lazım fenerin şampiyon olduğu yıl. ilkokul üçteyim. yeni yeni aklım eriyor. büyüklerinde işte para verip kandırmaya çalıştıkları sıralar. bonservisim elimde. bir gün fenerliyim. bir gün beşiktaşlı. ailevi durumlarda pek iyi değil. öğretmen dedi ki şampiyon olan takım baklava alacak. fener şampiyon oldu. öğretmen dedi fenerliler ayağa kalksın. işte kalktı birkaç kişi. beni de fenerli sanıyorlar o sıra. bana diyorlar sende kalk falan. yok diyorum. öğretmen galatasaraylılar kalksın dedi. hemen iki arkadaş ok gibi fırladı. biri bana döndü. daddy kalk sende galatasaraylısın dedi. bende kalktım ve o anda gerçek anlamda galatasaraylı oldum. o zaman ailevi durumlar iyi olmadığı için galatasarayı seçmiş gibi oldum ama aileden de galatasaraylıydık. çocukluk aşkımsın, sen ilk göz ağrımsın, kimseyi kimseyi sevmedim senin gibi, sevdanın uğruna terk ettim her şeyi, hayatın anlamı galatasaray.