(bkz: 15 temmuz 2016 askeri darbe girişimi) sonrası kendimi bildiğim yaşlardan beri tanıdığım özel harekat polisi bir abimi toprağa vermek için alel acele memlekete gitmiştim. on gün kadar oyalandım oralarda. 26 temmuz akşamı istanbul'a döndüm. 27 temmuz günü sabahtan akşama kadar ertesi gün yapacağım sürprizleri ayarlamak için kadıköy'de koşturdum. özel üretim bir far seti, plaket, gül yapraklarına gizlenmiş notlar ve her zamanki gibi beyaz tek gül hazırlamıştım hediye olarak. hayatımda geçirdiğim en güzel birkaç günden birisi oldu o 27 temmuz. 28 temmuz pazartesi 17.30 da buluştuk. doğum günü aslında 29 temmuzdu ama henüz ailesi ilişkimizi bilmiyordu ve planları vardı muhakkak. yaz stajı yaptığı için daha fazla vakit geçirebilelim diye çekmeköy'den avcılara gitmiştim. akşama kadar başbaşa vakit geçirdik. hediyelerin hepsini farklı yerlerde verdim. ilk kez gittiğim mekanda bir fırsatını bulup pasta falan ayarladım. akşam da sarıldık ayrıldık. ben onu bırakıp metrobüse bindikten sonra jeton düştü. mükemmel geçirdiğimiz güne dair tek bir fotoğraf bile yoktu. yazdığımda o da üzüldü ama beni teselli etmeye çalıştı. 'olsun son buluşmamız değil ya. :)' demişti. üç gün sonra ayrıldık. o son buluşmamız oldu sözlük. daha sonra okuduğu şehre habersiz gidip son kez sarılmanın fırsatını da buldum ama o parçalanışımı zaten biliyorsun. o günden beri ölü bir ruh taşıyorum bedenimde. neyse, hayatımdaki en güzel doğum günü anısı bir başkasına ait işte...