6 yaşında bir kız kardeşim var. bundan 3 sene önce yani kardeşim 3 yaşında iken evde oturuyoruz. ortanca kardeşim bi koltukta ben bi koltukta. kız kardeşim yeni nesilin hepsi gibi telefona bilgisayara televizyona meraklı. yanıma geldi abi telefonla oynayabilir miyim dedi. bende bilerek hayır dedim.
-neden abi?
+ çünkü şuan ben oynuyorum.
-tamam senin oyunun bitince ben oynayabilir miyim?
ben bilerek yine hayır dedim.
-ama abi lütfen ya hep oynatıyorsun lütfen.
+ canım istemiyor bugün sana oynatmıcam.
ve
üç yaşında bir çocuğun ağzından şunlar dökülür:
- ya ne demek oynatmıcam.
-ben sizin kardeşinizim.
-siz de benim kardeşimsiniz.
-bana oynatmak zorundasınız.
-bu evde hep birlikte yaşıyoruz.
-o yüzden oynatmalısınız.
-ben oynamak istiyorum ve siz bana oynatmak zorundasınız.
-çünkü ben sizin kardeşinizim.
bu konuşmaları karşısında ortanca kardeşim ve ben şaşkınlık ve hayranlık içinde kahkahalara boğulduk. sonra ne mi oldu. tabi ki oynattım. çünkü dediği gibi o bizim kardeşimiz ve en değerlimiz.
ancak yeni neslin bu kadar zeki olması inanılmaz...