yenilen en iyi dayak

8 yaşımda okula gideceğim vakitlerde, sabah annem bir şeye sinirlenmişti galiba yemek yemek istemedim diye kızmıştı bana orasını tam hatırlamıyorum, neyse işte o gün dişçiye gidecektik ve ben ilginç bir şekilde dişçiye gitmeyi baya seviyordum o zamanlar. o da bana beni akşam dişçiye götürmeyeceğini söyledi. ben de sinirlendim. okula gittim. zaten okul ev arası 100 metre falandı. 3. veya 4. ders olması lazım öğretmenden izin alıp okuldan çıktım eve doğru yürümeye başladım. ama eve girmedim. düz yürümeye devam ettim. baya yürüdüm. ablam de o ara beni camdan görmüş. anneme haber etmiş. saat 1 1 buçuk gibi okuldan ayrılmıştım, akşam saat 6 ya kadar dışarda bir başıma dolaştım. sonrasında bir minibüs gördüm. ama tabi o yaşımda minibüsün paralı olduğunu bilmiyorum ne var ki bindim ama ne çare. bir ağabey durumumu anlamış olacak ki bana seslendi. nerede oturduğumu sordu. bu saatte ne işim var dışarda onu merak ettiğini söyledi. ben de dershaneden eve dönerken kaybolduğumu söyledim. annemi aradı. annemin telefonu ezberimdeydi. minibüs paramı ödedi ve beni eve yakın bir yerden anneme teslim etti. eve girene kadar tek kelime etmedi ama korkusu yüzünden anlaşılıyordu. çok güzel dövdü. hem de oklava ile. rahmetli ananem de bizle kalıyordu. yapma etme dese de güzel dövdü annem. hala ara sıra ona hatırlatır birlikte güleriz. canım anam.