zevk alınan ufak sapıklıklar

sapıklık mıdır, ya da ufak bir sapıklık mıdır bilmiyorum ama benim de şöyle bir eylemim var; metroda, otobüste giderken ya da bir parkta otururken, gördüğüm insanlar hakkında kafamda hemen hikayeler uydururum. ama o an uydurur sonra silerim. kimi zaman yargılarım onları, kimi zaman ödüllendiririm, kimi zaman da kale alınacak hikayeleri olmadığını düşünürüm. sadece bugün metroda karşılaştıklarımla ilgili hikayelerden birkaçı aşağıda arz edilmiştir. * kırmızı saçlı abartı rujlu bayan. adını yadigar koydum. (at gibi olmasından mütevellit aklıma bu isim gelmiş olabilir.) vay be yadigar, o ayakkabıları alırken neler ummuştun değil mi, iki haftada soldular ama bak. bugün rujunu niye abarttın ki sen, normalde aşırıya kaçmayı sevmezsin bunu herkes bilir. hep o fazıl'ın yüzünden değil mi? çok değiştirdi kız seni bu fazıl. kim derdi ki; senin saçını kızıla boyatacağını. kızım sen de amma gevşek yüreklisin be. tamam iyi çocuk da sen ona karşı bir şeyler hissetmiyorsan neden teklifini kabul ediyorsun ki? yaa tabi zor geldi dimi bu sorulara cevap vermek. in tabi hemen metrodan. aslında burada inmiyorsun ben biliyorum. ama kaçıyorsun dimi. kaç bakalım. kaçarak kurtulacaksın sanki. yadigar metrodan iner hikaye biter. * tontiş ama asık suratlı bembeyaz saçlı amca... adına ne diyem, dedim dedim bir şey bulamayınca; mahmut diyim dedim. vay be mahmut amca, kör olsun o ahmet, atamadı seni arabayla evine. ama böyle işte bu dünya be mahmut amca. besle kargayı oysun gözünü. ama seninkiler gene iyi. millette ne çoluk çocuklar var. rezil ediyorlar ailelerini. seninkilerin gene eli ekmek tutuyor. kimseye de bir zararları yok. zararları kendine. boşver be bu yaştan sonra sen mi düşüncen onları. kızma da onlara ha; bu devirde böyle çocuk buldun öpüp de başına koycan. o eskidendi anne baba saygısı falan. alem göt olmuş mahmut amca. pardon mahmut amca tutamadım kendimi kusura bakma. bu arada senin yaş kaç oldu be mahmut amca, teyze öldükten bu yana çok çöktün be. rahmetliyle anlaşamıyor gibi görünürdünüz ama severdiniz birbirinizi ben biliyorum. tamam tamam kızma kapatıyorum konuyu. aaa dur niye iniyon bee, daha var senin durağa. hay allah yaa... * sıska, takım elbise giymiş, metroda ayakta kitap okuyan şahıs. adını lebron koydum. niye koydum bilmiyorum. bah hele bah. lebraama bak. hareketlere bah. kitap okuma tripleri falan. ulan bilmiyor muyum ben seni sanki. işin olur mu senin kitapla. varsa yok sa karı kız düşürme peşindesin. ulan hatunlarda sizin gibilerin peşinden koşuyorlar ya, müstehak aq onlara. sen de para bok tabi, faça da yerinde. kesin trafiğe çıkmamak için biniyondur metroya sen haa. piçsin oğlum sen piç, niye inkar ediyon, o davada o adamın masum olduğunu bile bile karşı tarafı savunmadın mı hea. savundun. meslek böyleymiş. soharım öyle mesleğe ibne, yazık değil mi lan. adi herif. ulan dua et durağıma geldim, yoksa sevecektim belanı... evet metroya her bindiğimde dikkatimi çeken kişi hakkında şizofrenik hikayeler yazıyorum. bunu niye yapıyorum onu da bilmiyorum. sadece bana çok iyi geldiğini hissediyorum o kadar. * kesinlikle o kişiye bunu çaktırmıyorum tabi ki, artık profesyonelleştim o konuda. ilk başlarda ne bakıyorsun falan gibi diyaloglar olmuştu ama artık yok öyle şeyler.