çocukken yapılan psikopatça şeyler

babaannemin tavukları vardı, tavuklardan birinin henüz yeni civcivleri olmuştu. üç gün sonra anne tavuk, nedenini bilmiyorum ama vefat etti :( civcivler sahipsiz kaldı. rahmetli ninem geride kalan beş civcivi, evlat edinmesi için diğer tavukların yanına koymaya çalışırdı, fakat orispi tavuklar civcivleri bir türlü sahiplenmedi. bi' süre sonra üç civciv ile kediler ziyafet çekti, bir tanesi kayboldu, ninem o kalan bir civcivi bana emanet etti. yeminle evladım gibi bakıyordum, çok sevmiştim. genişçe bir kartonu vardı, kartonun içinde bir kutu ile ev yapmıştım, annesinin ve kardeşlerinin yokluğunu unutturmaya çalışıyordum, güzel vakit geçiriyorduk. bir gün güneşlensin diye dama çıkardım, adanayı bilirsiniz dam vardır çatı yerine. evimiz de iki katlıydı. sen şerefsiz kedi benim civcivi yalnız bırakmamı fırsat bil, asmadan dama doğru tırman gel benim yetim civcivimi kaçır.. kediyi, ağzında civcivim ile kaçarken gördüm, plakasını aldım. ertesi gün o kriminal kedi arka bahçemizdeydi, duvar dibinde güneşleniyordu, -bakın bu kısmı hiç tasvip etmiyorum, ama içimde kedilere karşı kinle doluydum onca cinayet işledikleri için- dedemin damda duvar dibine istiflediği bir adeti bana bir ton gibi gelen kaldırım parkeleri vardı, seyit onbaşı edasıyla yükledim bir tane, tek gözümü kapayarak kedinin koordinatlarını hesaplayıp tepesine bıraktım. ama bu vahşiliği kendime bir türlü yakıştıramadım sözlük, ne zaman kedi görsem vicdanımı rahatlatmak için severim. kedileri cezalandırmamam gerektiğini, bunun doğanın bir kanunu olduğunu bir süre sonra idrak ettim neyse ki