şiir gibisin.
ezberledim artık seni,
ama hâlâ okuyorum.
tekrar tekrar bakıyorum...
baktıkça içim gülüyor,
dışımsa sadece tebessümle yetiniyor.
sonuna ise üç nokta koyuyorum.
hiç bitme der gibi...
şiir gibi...
ona ilk yazdığım şiir buydu ve spontane gelişmiş konuşma sırasında olmuştu. sonra da çokça yazdım. hep gülümsedi bana. ben de hep gülümsemesini yazdım. o güldükçe ben de güldüm. şimdilerde kimseye şiir falan yazmıyorum. artık eskisi gibi gülmüyorum da zaten.