İlkinden daha kaliteli olmuş. Zaten konu olarak yine aynı devam ediyor: iki dostun yoldaşlığı, hem askerde hem sivil hayatta. Milli bilinci öyle güzel aşılıyor ki filmden çıkınca "ulan keşke erkek olsam da askere gitsem" bile dedim. Askerler
nefes filmindeki gibi korkak, aciz, çaresiz gösterilmemiş bu seride. Tam aksine cesur, zeki, dirayetli askerler var karşımızda. Özellikle özel kuvvetler hazırlığı ve eğitiminde bu psikolojinin ve dirayetin somut halini seyirciye sunuyorlar. Film boyunca atılan her can alıcı kurşunda, ikişer mısra halinde okunan
hüseyin nihal atsız"ın
Kahramanların ölümü adlı şiiri benim en sevdiğim sahneler arasında yer aldı. Irak Türklerine de dikkat çekilmesi önemli bir nokta aslında. Her türk gencinin izlemesi ve izlettirmesi gereken bir film. En azından yerli bir yapım. Destek olmak için dahi sinemada izlenebilir diye düşünüyorum.
Edit:
Ek (film hakkında bilinmeyenler)