onu sevdiğimi anladığım zamanlar almıştım bir defter. her gün yazdım hislerimi, sevişimi, kıskanışımı, kızışımı, mutluluğumu... uyuyakalıp yazamadığım günler için kendimi suçladım hep, uyandığımda suçlu hissettim. yeri geldi en güzel sözleri söyledim, yeri geldi bağırdım. yazdım da yazdım... biliyordum bir gün ona verecektim o defteri. olmadı veremedim, sevemedi beni, tanımak isteyemedi. kafasına atasım geldi çoğu zaman o defteri. "al bak nasıl sevdim seni, değdi mi gerizekalı?" diye. bazen yakasım geldi. o benim kalbimi yaktı çünkü. defterle yok olsun istedim yapamadım. denize atayım en sevdiğim şey ve en sevdiğim buluşsun dedim. kıyamadım. hala duruyor bende, dolabımda... ileride çocuklarıma okutmayı planlıyorum, benimle bir sırları olsun bana karşı rahat olsunlar diye. annem de bize yapmıştı vaktinde.